krzyczeć na kogoś

См. также в других словарях:

• krzyczeć — ndk VIIb, krzyczećczę, krzyczećczysz, krzycz, krzyczećczał, krzyczećeli krzyknąć dk Va, krzyczećnę, krzyczećniesz, krzyczećnij, krzyczećnął, krzyczećnęła, krzyczećnęli, krzyczećnięty 1. «mówić, wołać głosem podniesionym, bardzo głośno» Krzyczeć… …   Słownik języka polskiego

• krzyczeć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, krzyczećczę, krzyczećczy, krzyczećczał, krzyczećczeli {{/stl 8}}– krzyknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, krzyczećnę, krzyczećnie, krzyczećnij, krzyczećnął, krzyczećnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gęba — 1. pot. (Biec, iść, pójść, lecieć, polecieć itp.) z gębą, z jęzorem, z pyskiem a) «natychmiast powiadomić kogoś o czymś; donieść, naplotkować» b) «iść do kogoś z wymówkami, z awanturą, z krzykiem»: Na drugi dzień Kisiel złapał mnie na ulicy i z… …   Słownik frazeologiczny

• morda — ż IV, CMs. mordardzie; lm D. mord 1. «przednia część głowy zwierzęcia; pysk, paszcza» Psia morda. Morda konia. 2. wulg. «twarz, usta człowieka» Ordynarna, prostacka morda. ◊ (Trzymać, trzymaj) mordę na kłódkę; mordę w kubeł «nic nie mówić, nic… …   Słownik języka polskiego

• pysk — m III, D. a, N. pyskkiem; lm M. i 1. «u zwierząt: przednia część głowy z otworem gębowym, także: sam otwór gębowy» Koński, psi pysk. Długi, spiczasty pysk. 2. rub. «o ludzkiej twarzy, policzkach, ustach; także o sposobie wysławiania się; gęba,… …   Słownik języka polskiego

• obtańcowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, obtańcowywaćowuję, obtańcowywaćowuje, obtańcowywaćany {{/stl 8}}– obtańcować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, obtańcowywaćcuję, obtańcowywaćcuje, obtańcowywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• otworzyć [rozewrzeć, rozedrzeć, rozpuścić] gębę [i syn.] ( — otworzyć [rozewrzeć, rozedrzeć, rozpuścić] gębę [i syn.] ({{/stl 13}}{{stl 8}}{na kogoś}{{/stl 8}}) {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zacząć krzyczeć na kogoś w sposób ordynarny, wulgarny, awanturować się z kimś, używając wyzwisk i… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sztorcować — ndk IV, sztorcowaćcuję, sztorcowaćcujesz, sztorcowaćcuj, sztorcowaćował, sztorcowaćowany posp. «strofować kogoś, krzyczeć na kogoś» …   Słownik języka polskiego

• fukać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, fukaćam, fukaća, fukaćają {{/stl 8}}– fuknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, fukaćnę, fukaćnie, fukaćnij, fukaćnął, fukaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach takich… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• łajać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, łajaćję, łajaćje, łajaćany {{/stl 8}}– złajać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} udzielać komuś ostrej reprymendy; krzyczeć na kogoś, strofować, besztać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dyrektor łajał… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• podnosić – podnieść głos — {{/stl 13}}{{stl 8}}{na kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} zaczynać mówić głośniej, objawiając tym irytację, zdenerwowanie, krzyczeć na kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie podnoś na mnie głosu. Mówisz do starszego. Kiedy go zobaczył, od razu podniósł głos i… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień